فتیش چیست؟

همه چیز درباره فتیش

همه انسان ها در قرن امروز، با تمایلات و نیاز های افراد در رابطه های جنسی روبرو می شوند. برخی از افراد تمایلاتی عجیب و برخی تمایلاتی عادی دارند. اما یکی از همه گیر ترین تمایلات را می توان فتیش دانست. این موضوع هنوز برای برخی از افراد در جامعه ناشناخته بود و افراد با تمایلات غیر عادی را بیمار می دانند. این درحالی است که بسیاری از این فتیش ها تمایلاتی عادی بوده اند که افراد تا امروز از بروز آنها به سایرین خود داری می کرده اند. با سپیتا همراه باشید تا به بررسی این موضوع بپردازد.

صَنَم یا فِتیش، وضعیتی روانشناختی است که در آن یک شی سبب برانگیختگی جنسی و حتی در موارد خاص، ارضای جنسی در افراد می شود. به کسی که فتیش داشته باشد فتیشیست می گویند. نام های دیگر این وضعیت عبارتند از: نمادکامی، صَنَم‌پَرَستی، فتیشیسم جنسی، فتیشِ جنسی، یا شی پرستی جنسی. یادگار پرستی به صورت ابراز تمایل و جاذبه جنسی نسبت به اشیای مادی (همچون لاستیک، چرم، پارچه) یا موارد دیگر (همچون اندام های غیرجنسی بدن، مانند: پا، دست، ناخن) و اشیا مرتبط با بدن (مانند کفش، جوراب، دستکش) بروز می‌کند.

آغاز فتیش پرستی

بیشتر افرادی که تمایل به شی پرستی جنسی دارند، فعالیت های مربوطه را در تنهایی انجام می دهند. هر چند در بعضی موارد برای بدست آوردن اشیای مورد نظر خود (غالباً لباس های زیر، چکمه، یا کفش) مرتکب جرم هم می شوند. اکثر قریب به اتفاق این افراد مرد هستند و اشیایی که انتخاب می‌کنند بسیار متفاوتند، از اشیا شهوت انگیز (مثل لباس های زیر زنانه خصوصاً آنها که پوشیده و کثیف شده و هنوز شسته نشده) گرفته تا اشیایی که ظاهراً کمتر رنگ و بوی جنسی دارند.

شی پرستی اغلب در نوجوانی آغاز می شود. این افراد به اشیای پلاستیکی تمایل زیادی دارند. برخی از این یادگار پرستان تنها پس از پوشیدن لباس های پلاستیکی به تحریک جنسی می رسند. برخی دیگر به هنگام برقراری رابطه جنسی لباس های پلاستیکی می پوشند (یا شریک جنسی خود را وادار به پوشیدن آنها می کنند) زیرا تنها از این طریق است که می توانند به برانگیختگی جنسی برسند.

همچنین در سپیتا شاپ می خوانید:

رابطه جنسی با حیوانات

مرده خواهی

شی پرستی جنسی یکی از پیچیده ترین و گیج کننده ترین انواع رفتار جنسی است. حالتی مزمن و در برخی موارد جمع آوری اشیای مورد نظر به فعالیت عمده زندگی فرد تبدیل می شود. هیچ کس نتوانسته است به نحو مقتضی علاقه افراد یادگارپرست به اشیای گوناگون را تبیین کند. اگر چه نظریه های مختلفی در این زمینه وجود دارد که دامنه‌ای از تأکید بر انگیزش ناهوشیار تا فرض وجود نقصی خاص در مکانیزم های عصبی (مثل آنچه در افراد مبتلا به صرع مشاهده می شود) را شامل می شوند، اما علل این رفتار جنسی همچنان ناشناخته است.

در صورتی که روانشناس یا روانپزشک تشخیص دهد که نوع خاصی از یادگارپرستی، اختلال روانی است، درمان را آغاز می کند. طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی، نشانه های فتیشیسم باید حداقل ۶ ماه طول کشیده باشند و باعث اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر حوزه های مهم کارکردی شوند. تنها در این صورت، نیاز به درمان وجود دارد.

درمان فتیش یا یادگارپرستی

درمان مبتنی بر اصول یادگیری برای یادگارپرستی به کار رفته تا حدودی موفق بوده است. برای مثال، درمان انزجاری، شیء مورد علاقه به صورت واقعی یا خیالی با محرکی ناخوشایند (مثل شوک الکتریکی) یا با تصور موقعیتی که در آن پیدا کردن شی مورد نظر باعث شرمندگی شدید فرد مبتلا می‌شود همراه می‌گردد. این بیماری اولین بار توسط آلفرد بینت شناخته و معرفی شد.

شی پرستان اغلب در پی درمان بر نمی آیند. در یک بیمارستان بزرگ در لندن، تنها ۶۰ مورد از این اختلال در طول بیست سال تشخیص داده شد. از این تعداد حدود سی درصد شان توسط دادگاه ارجاع داده شده بودند چرا که مرتکب جرایم قانونی شده بودند. حدود یک سوم بیماران به دلیل اضطراب در مورد رفتارهای فتیش خود برای درمان مراجعه کرده بودند. حدود بیست درصد نیز به دلایل دیگر آمده بودند؛ و شی مورد علاقه شان پس از شروع درمان شناسایی شد.